Olur ki bir gün...

Görünen o ki; Türk ve İslâm dünyası hamasete ve büyüklenme duygusuna kapılmış, kibrine sarılmış bir halde kendinden geçmiş, hem günümüzün, hem de geçmişin gerçeklerine kendisini kapatmış, yaşadığı dünyanın, insan olmanın, insanca bir hayat sürmenin farkında olmadan yaşamını sürdürmektedir.

Kendilerini ve taraf olduklarını kutsayarak, hatalarını, eksiklerini örterek, gerçekleri inkâr ederek, kendinden olmayanları ötekileştirerek, kötüleyerek, susturmaya, yok etmeye çalışarak sürdürülen bir yaşam.

Sorgulayan, düşünen, eleştiren insanların dünyasına, aklına, zekâsına karşı kin ve nefret besleyerek kendilerini Allah’tan ve insanlıktan eden bu güruh kini, nefreti, kibri, cehaleti ile Türk toplumunu ve İslâm dünyasını olması gereken yerden çok uzaklara sürüklemekte insanlara cehennem hayatı yaşatmaktadırlar.

Dünyanın birçok ülkesi, toplumu ekonomik, sosyal, insani olarak müreffeh, özgür, mutlu, keyifli, barış içinde bir hayat sürerken Türk ve İslâm Âleminin yaşadığı sıkıntıların altında bencillik, merhametsizlik, hırs ve bağnazca, yobazca, cahilce tarafgirlik, kula kulluk yatmaktadır.

Milletine, insanına, vatandaşına, din kardeşine bu haksızlığı, adaletsizliği, zulmü yaşatmamak, bağnazlığın, yobazlığın, cehaletin önüne geçmek için de başta Peygamber Efendimiz olmak üzere Türk Büyüklerinin, İslâm büyüklerinin, liderlerinin, yöneticilerinin insanların kalplerini fethetmek için gösterdikleri merhameti, alicenaplığı, tevazuu, insanlığı, adaleti, sevgiyi, diğerkâmlığı, vicdanı anlamak, kavramak ve hayata geçirmek şarttır.

Olur ki bir gün Türklük ve İslâm ile tanışır da kendimiz gibi aciz kulların kulu kölesi olmaz, milletimizi ve ümmetimizi bölen, parçalayan, birbirine düşüren her türlü oluşumdan uzak durur imana, özgürlüğe, barışa, refaha, sevgi dolu yüreklere, dünyevi ve uhrevi huzura kavuşuruz.