ANNEANNEMİN LEÇEĞİ…

Anneannem vardı benim, bir de onun leçeği…
Bembeyazdı yüzü sanki nur inmişti, bembeyazdı leçeği…
O günler hayatımız da bembeyazdı, insanların kalpleri de…
Belki de bana öyle gelirdi ama olsun ben öyle sanırdım ya, mutluydum…
Anneannem vardı bir yanı eksik, bir şeyleri yarım kalmış, hüzünlü…
O eksik, o kırgın, o hüzünlü ve yarım kalmış hayatına rağmen Palandöken gibi dimdik dururdu…
Leçeği vardı başında; namaz kılarken, dua ederken, kıtlama şekeri kırarken ve elleri vardı dua eden, kıtlama şekerini kıran…
Kıtlama şekeri kırmak da neymiş demeyin bir sanatkâr edasıyla kırar küçücük heykelciler yapardı her birini ve sanki onun elleriydi şekere tadını veren…
Evinin erkeğini, gencecik yaşta, kucağında iki bebeğiyle kaybetmiş, yokluk, yoksulluk görmüştü, karne ile ekmek almıştı tek başına büyüttüğü iki evladına…
Yoklukla, yoksullukla, çilelerle, korkularla mücadele ederken Allah’a teslimiyeti sebebiyle Allah onu da, evlatlarını da değil namerde merde bile muhtaç etmemişti…
Büyük kadındı anneannem, büyük kadındı, imanı vardı saf, tertemiz, sevgisi vardı herkese, duası vardı her insana ama sanırım en çok bana…
Onu, bunu, şunu bilmezdi, tarikat, cemaat, parti bilmezdi bir Allah’ı bilirdi, bir Kur’an’ı bir de Peygamber Efendimizi…
Leçeği vardı anneannemin bembeyaz, tertemiz, kalbi gibi ve onu Allah’a ulaştıran leçeğini örttü mü değmeyin benim keyfime, huzur dolardı kalbime.
Namaz kılardık anneannemle, hele yılbaşı geceleri saat on ikiye yaklaşınca “gel hele oğul duralım namaza da önümüzdeki yıl hep namazla ve Allah ile beraber geçsin”, “çünkü yeni yıla nasıl girersen öyle geçer bütün yılın” derdi ve dururduk namaza…
Leçeği vardı anneannenim o süslü, çok pahalı ve neyi örttüğü belirsiz başörtülere inat Allah’a yaklaştıran, iman alameti leçeği, bembeyaz elleri, nurlu yüzü vardı ve elinde tespihi…
Ve bu koca dünyada bir tek keyfi vardı, limonlu kıtlama çay, öyle ki orucunu bile onunla açardı…
Leçeği vardı anneannemin hiçbir kıyafetin, hiçbir insana asla veremeyeceği bir asalet ve heybet verirdi ona çünkü o leçek sadece Allah için, Allah rızası için ve ahiret için örtülürdü…
Ve kurban olayım dediği Allah'ına bir kurban bayramında kavuşurken başında leçeği vardı, dilinde şahadeti…