HÜRRİYET Haber Ajansı'nın İsmetpaşa Caddesindeki Erzurum Bölge Bürosuna 'o ilk adımı' attığımdan bu yana hayat çizgim öylesine değişti ki...
Hani derler ya, 'Anlatılmaz, yaşanır' o türden.
Birkaç ay süren Pasinler Muhabirliği macerasından sonra yaz tatili boyunca Erzurum'da büro çalışmalarına katkıda bulunmak, aslında mesleği yakından tanımamı sağladı.
Sonbaharda ise artık karar verme aşamasındaydım.
Mesleğin inceliklerini öğreten ustam ve yöneticim Aziz Halkapınar, profesyonel olarak gazeteciliğe başlamamı istedi.
Hiç tereddüt etmedim ve Ekim ayının son günüydü, öğretmenliğe veda ettim, 1 Kasım 1976 günü gazeteciliğe 'merhaba' dedim.
İşte o günden sonra hayal bile edemeyeceğim çok farklı bir dünyanın içine girdim.
AMİRAL GEMİSİNDE GEÇEN 35 YIL
Genç bir meslektaşımla sohbet ediyorduk, sordu:
- Hiç 35 yıl bir kuruluşta çalışılır mı?
Yüzlerce haber yaparsınız, hepsi olumludur, adam aklının ucundan 'teşekkür' etmeyi geçirmez.
Ama en küçük bir eleştiride, eskiliği ortaya çıkaran bir haber yayınladığında 'açar ağzını, yumar gözünü.'
Olaylar sırasında çekilen sıkıntılar, ömürden siler.
O büyük strese dayanmak kolay değil.
Ancak yine de acı ve tatlı anıları geride bırakarak mesleğe devam ediyorsunuz.
İşini sevmek, keyif alarak yapmak sanırım tüm sorunların üstesinden geliyor.
Evet ben de Hürriyet Gazetesinin 66'ncı kuruluş yıldönümü nedeniyle İstanbul'da yapılan kutlamalarda Amiral Gemisi'nde 35 yılını dolduran iki meslektaşımla plaket aldım.
Cahit Sıtkı Tarancı'nın şiirinde söylediği gibi:
Yaş otuz beş, yolun yarısı eder/ Dante gibi ortasındayız ömrün. 
FACEBOOK YORUMLAR